بررسی تشخیص واریس مری
در صورتی که بیماری سیروز کبدی در بیمار تشخیص داده شود، پزشک او را جهت ابتلای احتمالی به واریس مری تحت نظر خواهد گرفت. اینکه هر چند وقت یکبار فرد تحت معاینه قرار بگیرد به شرایط بیمار بستگی دارد.
آزمایش‌های اصلی که برای تشخیص واریس مری انجام می‌شوند، شامل:
آزمایش آندوسکوپی:
برای بررسی واریس مری نوع خاصی از آندوسکوپی تحت عنوان آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی استفاده می‌شود. پزشک لوله‌ی آندوسکوپ که لوله‌ای نازک، انعطاف پذیر و نورانی است و به یک سر آن دوربین متصل شده از طریق دهان، وارد مری، معده و قسمت ابتدایی روده کوچک می‌کند.
پزشک در این آزمایش به دنبال سیاهرگ های گشاد شده و اندازه‌گیری آن‌ها خواهد بود. همچنین نقاط قرمز رنگ روی رگ‌ها هم به دقت بررسی می‌شوند، چرا که این‌ها نشانه‌ای از احتمال بروز خونریزی هستند. در طی این فرایند تشخیصی، درمان هم انجام می‌شود.
تست‌های تصویربرداری:
سی تی اسکن شکمی و سونوگرافی داپلر از سیاهرگ‌های دروازه‌ای و طحالی می‌تواند به تشخیص واریس مری منجر شود. نوع خاصی از سونوگرافی تحت عنوان الاستوگرافی (transient elastography) توان اندازه‌گیری مقدار آسیب بافت کبدی را دارد. این آسیب منجر به افزایش فشار در سیاهرگ دروازه‌ای شده که خود می‌تواند عاملی برای ابتلا به واریس مری باشد.
آندوسکوپی کپسولی:
در این آزمایش از فرد خواسته می‌شود یک کپسول به اندازه‌ی کپسول ویتامین را قورت دهد. این محفظه حاوی دوربین کوچکی است و در حین حرکت در لوله گوارش تصاویر مختلفی را ثبت خواهد کرد. این روش تشخیصی برای افرادی کاربرد دارد که مایل به استفاده از روش آندوسکوپی معمولی نیستند و یا به دلایلی نمی‌توانند از این روش استفاده کنند. اما این روش به نسبت آندوسکوپی معمولی گران‌تر بوده و به همان اندازه هم در دسترس نیست. آندوسکوپی کپسولی تنها قادر به تشخیص واریس مری است و در حین انجام آن نمی‌توان فرآیندهای درمانی را انجام داد.
صفحه اینستاگرام دکتر امین بحرینی متخصص و جراح پیوند کبد اصفهان
مطالب پیشنهادی :
بیماری های مربوط به سیستم عصبی روده
دستگاه گوارشی مغز دوم انسان است