روش های تشخیص بیماری آشالازی
در مطلب امروز از سایت دکتر امین بحرینی متخصص پیوند کبد اصفهان قصد مطالعه روش های تشخیص بیماری آشالازی را داریم.
برای تشخیص آشالازی معمولا از ۳ آزمایش استفاده می‌شود:
بلع باریم:
برای این آزمایش، بیمار یک داروی باریم (مایع یا شکل دیگر) را می‌بلعد و حرکت آن از طریق مری و با استفاده از اشعه ایکس ارزیابی می‌شود. پرتو پرستو باریم در این دستگاه، باریک شدن مری را نشان می‌دهد.
آندوسکوپی فوقانی:
در این آزمایش، یک لوله باریک و انعطاف‌پذیر که دوربینی روی آن قرار دارد، از مری عبور می‌کند. این دوربین تصاویر داخل مری را برای ارزیابی روی صفحه نمایش می‌دهد. این آزمایش به رد ضایعات سرطانی (بدخیم) و همچنین ارزیابی آشالازی کمک می‌کند.
مانومتری:
این آزمایش زمان و قدرت انقباضات عضلانی مری و شل شدن اسفنکتر را اندازه‌گیری می‌کند. عدم آرامش عضله اسفنکتر در پاسخ به بلع و عدم انقباضات عضلانی در امتداد دیواره‌های مری، نتیجه مثبت آشالازی است.
چشم انداز بیماران مبتلا به آشالازی
چشم انداز این بیماری برای هر فرد و با توجه به شدت علائم آن، متفاوت است. اگر بالون زدن برای اولین بار جواب ندهد، شاید جراحی توصیه شود. معمولا با هر بالون زدن در داخل اسفنکتر مری، احتمال موفقیت کاهش می‌یابد. بنابراین، اگر این عمل چندین بار ناموفق باشد، پزشک شما احتمالا به دنبال گزینه‌های دیگری خواهد بود. تقریبا ۹۵ درصد افرادی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، تا حدی از این علائم رها می‌شوند. با این حال، ممکن است دچار برخی عوارض شوند. این عوارض شامل مواردی مثل پاره شدن مری، ریفلاکس اسیدی یا مشکلات تنفسی است.
البته تغییرات خوب در سبک زندگی می‌تواند بسیار مفید باشد. بنابراین غذای خود را به قطعات کوچک و لقمه‌ای برش دهید و در حالت ایستاده بخورید. این حالت این امکان را به ما می دهد تا نیروی جاذبه به حرکت غذا از طریق مری کمک کند. هرگز صاف دراز نکشید. زیرا این امر خطر ورود غذا به داخل ریه‌ها را افزایش می‌دهد. از خوردن غذاهای جامد در هنگام خواب خودداری کنید.