دفع پروتئین از کلیه | علت وجود پروتئین در ادرار بسته به سن و شرایط بیمار متفاوت است و گاها فرد به علت تجربه یکی از موارد زیر ممکن است میزان بیشتری از پروتئین در ادرار را داشته باشد:
- کم آبی یا دهیدراتاسیون
- ورزش های بسیار سنگین
- استرس
- تب
- ماندن در دماهای بسیار پایین و سرد
اگر پروتئینوری مشخص شود، پزشک با توجه به آزمایش های بیمار، میزان دفع پروتئین از کلیه (پروتئین ادرار) را پیگیری می کند تا به علت بیماری زمینه ای دست یابد. اگر فردی در ریسک پیشرفت به سمت بیماری های کلیوی باشد، پزشک تست های منظم برای ارزیابی پروتئینوری را پیشنهاد می کند.
افرادی که در ریسک بالای پروتئینوری با حجم بالا به طور دائم هستند، ممکن است برخی از بیماری های زیر را داشته باشند:
- دیابت
- فشار خون بالا
- آمیلوئیدوز: وجود پروتئینهای غیر طبیعی در اندام های داخلی
- بیماری برگر: التهاب و اختلال در عملکرد کلیه در نتیجه تجمع انتی بادی
- ایمونوگلوبولین A
- اندوکاردیت: التهاب و عفونت دریچه های قلبی
- گلومرولواسکلروز فوکال سگمنتال: نوعی بیماری که در آن بخش هایی از گلومرول که وظیفه پاکسازی خون و دفع مواد سمی را به عهده دارند، دچار بافت غیرعملکردی فیبروزه و اسکار می شود. عدم درمان این بیماری در مراحل اولیه منجر به نارسایی کلیه، دیالیز و پیوند کلیه میشود.
- بیماری های قلبی از جمله نارسایی قلبی
- لنفوم هوچکین: نوعی سرطان خون که بر اثر رشد غیر طبیعی و تزاید سلول های لنفاوی ایجاد میشود.
- لوپوس: نوعی بیماری خود ایمنی که در آن احتمال درگیری کلیه و تخریب کلیه توسط سیستم ایمنی بدن وجود دارد.
- مالاریا
- مالتیپل میلوما: شایعترین تومور منشا گرفته از استخوانها
- پروتئینوری ارتوستاتیک: دفع پروتئین صرفا در وضعیت خاص بدنی
- پره اکلامپسی یا مسمومیت بارداری که به همراه سردرد، تاری دید و افزایش فشار خون می باشد.
- بارداری
- آرتریت روماتوئید
- سارکوئیدوز: بیماری التهابی در گیر کننده چند ارگان از جمله چشم، ریه، کبد و غدد لنفاوی
- آنمی داسی شکل: نوعی اختلال خونی که منجر به تولید سلول های خونی معیوب می شود.
توجه: افراد با سابقه خانوادگی مثبت بیماری های کلیوی، نژاد های خاص مانند آفریقایی امریکایی، افراد مسن و همچنین افراد دارای اضافه وزن در ریسک بالاتری برای پیشرفت به سمت پروتئینوری و بیماری های کلیوی قرار دارند.