تشخیص عارضه زخم اثنی عشر
زخم اثنی عشر از نمونه زخم‌های معده است. این زخم‌های باز در پوشش مجاری گوارشی به‌وجود می‌آیند. زخم‌های گاستریک یا معدوی در پوشش داخلی معده قرار دارند و زخم اثنی عشر در پوشش داخلی اثنی عشر به‌وجود می‌آید.
اثنی عشر بخش بالایی رودهٔ کوچک است. بسیاری از افراد برای درمان زخم‌های معده و دستگاه گوارش به پزشک مراجعه می‌کنند. البته این زخم‌ها خودبه‌خود بهبود می‌یابند، ولی اگر درمان پزشکی انجام نشود، امکان بازگشت مجدد زخم بعید نیست.
دلایل ایجاد زخم اثنی عشر
تخریب و ساییده شدن دیواره داخلی مجاری گوارشی منجر به بروز این بیماری می‌شود. موارد زیر هم در وقوع این مشکل نقش دارند:
- وجود مقدار زیادی اسید در مجاری گوارشی و معده؛
- وجود مشکلاتی در پوشش معده که آن را نسبت به تخریب و مشکلات حساس‌تر می‌کند؛
- عدم وجود تعادل در فرایند هاضمه.
عفونت‌های میکروبی و مصرف برخی از داروهای خاص هم می‌تواند باعث ایجاد زخم اثنی عشر شود. رشد بیش از حد هِلیکوباکتر پیلوری در مجاری گوارشی هم می‌تواند موجب بروز زخم در نواحی گوارشی شود. وجود این نوع از باکتری در بدن بسیار رایج است. هر چند که وجود هلیکوباکتر در بدنِ بیشتر افراد باعث بروز مشکل نمی‌شود اما گاهی‌اوقات، پوشش داخلی مجرای گوارش را آزار می‌دهد و باعث بروز زخم در آن می‌شود.
مصرف برخی از انواع مشخص داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی در بلندمدت هم امکان تخریب یا آزرده شدن پوشش داخلی دستگاه گوارشی و ایجاد زخم را افزایش می‌دهد. از جمله داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می‌توان به ایبوپروفن (اَدویل)، ناپروکسن (آلِو) و آسپرین اشاره کرد.
تشخیص زخم اثنی عشر
علائم زخم اثنی عشر یا زخم‌های دیگر دستگاه گوارش با مشکلاتی مانند سنگ کیسه صفرا یا بازگشت اسید به مری(GERD) مشابهت دارد. به همین خاطر تشخیص برای درمان این زخم‌ها بسیار مهم است. پزشکان معمولا تشخیص مشکل را با پرسش درباره سوابق پزشکی بیمار شروع می‌کنند و از داروهایی می‌پرسند که او اخیرا مصرف کرده است.
علاوه براین، پزشکان درباره علائم و مکان درد هم سؤال می‌کنند. آزمایش‌های متنوعی برای تشخیص انجام می‌شود. مثلا آزمایش خون، مدفوع یا بررسی تنفس برای تشخیص عفونت میکروبی هلیکوباکتر از جمله اقداماتی است که در روند تشخیص مفید است.
برای بررسی وجود این عارضه از آندوسکوپی هم استفاده می‌شود. در این روش، لوله‌ای باریک و مجهز به یک دوربین کوچک از طریق دهان و گلو وارد معده و قسمت بالایی روده کوچک می‌شود. در بعضی از موارد هم از بلعیدن باریوم آزمایشی برای تشخیص است. در آزمایش باریوم، فرد مایعی حاوی باریوم را می بلعد تا پزشک بتواند مجاری روده در شکم را از طریق اشعه ایکس، بهتر ببیند.